หน้านี้อ้างอิงแหล่งที่มาแต่ไม่ครอบคลุมเนื้อหาทั้งหมด ช่วยแทรกข้อมูลอ้างอิง เนื้อหาที่ตรวจสอบไม่ ได้ อาจถูกลบ ออก — ค้นหาแหล่งที่มา: Google (ข่าวหนังสือและวิชาการ ) (เมษายน2012 )

วอลเตอร์ เบนจามิน
ภาพถ่ายโดยวอลเตอร์ เบนจามิน ในปี 1928
การเกิด	15กรกฎาคมพ.ศ. 2435 กรุงเบอร์ลินประเทศเยอรมนี
ความตาย	27 กันยายน พ.ศ. 2483 (  อายุ 48 ปี) เมือง พอร์ตบูประเทศสเปน
ฝังศพ	Cementiri oe Portbou
สัญชาติ	เยอรมัน
สัญชาติ	จักรวรรดิ เยอรมัน , เยอรมัน Reich
ผู้ปกครอง	เอมิล เบนจามิน
คู่สมรส	ดอร่า พอลแล็ค
พี่น้อง)	จอร์จ เบนจามิน, ดอร่า เบนจามิน
โรงเรียนเก่า	มหาวิทยาลัยมิวนิค มหาวิทยาลัยเบิร์น มหาวิทยาลัยเบอร์ลิน ฮุมโบลดต์ มหาวิทยาลัยไฟร์บวร์ก
อาชีพ	นักปรัชญา นักวิจารณ์วรรณกรรม นักแปล
งานหลัก	งานศิลปะในยุคของการทำซ้ำทางเทคนิค ( 1936 ) ปารีส เมืองหลวงแห่งศตวรรษที่ 19
ความสนใจหลัก	วรรณกรรม ปรัชญาประวัติศาสตร์
การเคลื่อนไหวที่สวยงาม	ลัทธิมาร์กซ์
สาเหตุการตาย	พิษจากฝิ่น
[ แก้ไขใน Wikidata ]

Walter Benedix Schönflies Benjamin ( 15กรกฎาคมพ.ศ. 2435 – 27 กันยายนพ.ศ. 2483 ) เป็นนักเขียนเรียงความชาวยิวนักวิจารณ์วรรณกรรมนักแปลนักปรัชญาและนักสังคมวิทยาชาวเยอรมัน เมื่อเชื่อมโยงกับโรงเรียนแฟรงค์เฟิร์ตและทฤษฎีวิกฤตเขาได้รับแรงบันดาลใจอย่างมากจากทั้ง นักเขียน มาร์กซิสต์เช่นแบร์ทอลต์ เบรชต์และเกอร์โชม สโคเลม ผู้ลึกลับชาวยิว . ผลงานที่โด่งดังที่สุดของเขา ได้แก่ ผลงานศิลปะในยุคของการทำซ้ำทางเทคนิค (1936), วิทยานิพนธ์เกี่ยวกับแนวคิดประวัติศาสตร์ (1940) และปารีสที่ยิ่งใหญ่และยังไม่เสร็จ เมืองหลวงแห่งศตวรรษที่ 19ในขณะที่งานของผู้แปลประกอบด้วย การอ้างอิงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้สำหรับการศึกษาวรรณกรรม

ชีวประวัติ

วอลเตอร์ เบนจามินเกิดใน ครอบครัวชาวยิว ที่มั่งคั่ง ในปี พ.ศ. 2435 ลูกชายของเอมิล เบนจามินและพอลลา เชินฟลีส์ เบนจามิน พ่อค้าผลิตภัณฑ์จากฝรั่งเศส เมื่อเป็นวัยรุ่น เบนจามินซึ่งสนับสนุน อุดมการณ์ สังคมนิยมได้เข้าร่วมในขบวนการเยาวชนเยอรมันเสรี โดยทำงานร่วมกันในนิตยสารของขบวนการ ในเวลานี้Nietzsche มีอิทธิพลอย่างชัดเจน ในการอ่านของเขา ในปี 1915 เขาได้พบกับGershom Gerhard Scholemซึ่งเขาสนิทสนมกันมากเนื่องจากรสนิยมทางศิลปะและศาสนายิวที่เหมือนกันซึ่งทั้งคู่ศึกษา ในปี 1919 เขาปกป้องวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอกArt Criticism in German Romanticismซึ่งได้รับการอนุมัติและแนะนำให้ตีพิมพ์ ในปี ค.ศ. 1925 เบนจามินพบว่าประตูสู่ชีวิตวิชาการปิดไว้สำหรับเขา และ วิทยานิพนธ์ระดับ ศาสตราจารย์ ของ เขา เรื่อง Origin of German Baroque Dramaถูกปฏิเสธโดยภาควิชาสุนทรียศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัยแฟรงก์เฟิร์ต ^{[ 1 ]}

ด้วยความรู้เชิงลึกเกี่ยวกับภาษาและวัฒนธรรมฝรั่งเศส เขาจึงแปลงานสำคัญๆ เช่นParisian PaintingsโดยCharles BaudelaireและIn Search of Lost TimeโดยMarcel Proust เป็นภาษา เยอรมัน งานของเขาซึ่งรวมเอาความคิดที่เป็นปฏิปักษ์กันอย่างเห็นได้ชัดในอุดมคติของเยอรมันวัตถุนิยมวิภาษ นิยม และเวทย์มนต์ของชาวยิว ถือเป็นส่วนสนับสนุนดั้งเดิมในทฤษฎีสุนทรียศาสตร์ ในช่วงปลายยุค 20ภายใต้อิทธิพลของAsja Lācis [ ^{2 ]}ปราชญ์ชาวยิวเริ่มสนใจ^{ลัทธิ}มาร์กซ์และร่วมกับสหายของเขาในเวลานั้นTheodor Adornoเข้าใกล้ปรัชญาของGeorg Lukács ในเวลานี้และในปีต่อๆ มา เขาได้ตีพิมพ์บทวิจารณ์และงานแปลที่จะทำให้เขาได้รับการยอมรับในฐานะนักวิจารณ์วรรณกรรม รวมถึงซีรีส์เรื่องCharles Baudelaire

เขาลี้ภัยในอิตาลีตั้งแต่ปี พ.ศ. 2477ถึงพ.ศ. 2478 ในเวลานี้ ความตึงเครียดเพิ่มขึ้นระหว่างเบนจามินและสถาบันเพื่อการวิจัยทางสังคม ซึ่งเกี่ยวข้องกับสิ่งที่กลายเป็นที่รู้จักในชื่อโรงเรียนแฟรงค์เฟิร์ตซึ่งเบนจามินเป็นผู้สร้างแรงบันดาลใจมากกว่าสมาชิก ในปีพ.ศ. 2483ซึ่งเป็นปีที่เบนจามินเสียชีวิต เบนจามินเขียนงานชิ้นสุดท้ายของเขา ซึ่งบางคนมองว่าเป็นข้อความปฏิวัติที่สำคัญที่สุดนับตั้งแต่ มาร์ กซ์ โดยผู้อื่น เป็นความล้มเหลวในความคิดของเบนจามิน: วิทยานิพนธ์เกี่ยวกับแนวคิดของประวัติศาสตร์ ในโปรตุเกส หนังสือตีพิมพ์ในปี 2547 โดยมีชุดข้อความสำคัญที่ช่วยให้เราทราบความคิดของเขา: “Imagens de Pensamento” (ฉบับ Assírio e Alvim)

ทฤษฎี

ในบรรดาผลงานทางปัญญาของเขา เบ็นจามินได้กล่าวถึงทฤษฎีประวัติศาสตร์ การแปล ความรุนแรง แนวโน้มในการรับงานศิลปะ รวมถึงประเด็นอื่นๆ ^{[ 3 ]}

ทฤษฎีของเบนจามินเกิดขึ้นในยุคหลังอุตสาหกรรม ซึ่งมีอิทธิพลต่อการมองและมองสังคม การเมือง วิทยาศาสตร์ และศิลปะ ขบวนการศิลปะแนวหน้าเช่นCubism , SurrealismและDadaismได้สร้างวิธีใหม่ในการแสดงออกด้วยการทำลายด้วยวิธีดั้งเดิม การประดิษฐ์กล้องถ่ายภาพยังทำให้เกิดการอภิปรายหลายครั้งในหมู่ปัญญาชนในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 ซึ่งตั้งคำถามว่าการถ่ายภาพคือรูปแบบศิลปะ หรือไม่

อุปกรณ์ถ่ายภาพสำหรับนักคิดคือภาพแรกของการเผชิญหน้าระหว่างมนุษย์กับเครื่องจักร จากนั้น การถ่ายภาพก็เริ่มเปิดช่องทางใหม่ในการสื่อสาร โดยที่มนุษย์ไม่ต้องพึ่งพาเครื่องมืออย่างเช่น แปรง ผ้าใบ และหมึกในการสื่อสารอีกต่อไป ตอนนี้ใช้อุปกรณ์ทางเทคนิค นอกจากนี้ การถ่ายภาพยังเริ่มเปิดตัวภาษารูปแบบใหม่ โดยไม่ได้เขียนด้วยคำพูดอีกต่อไป แต่ใช้รูปแบบไวยากรณ์ที่ประกอบด้วยรูปภาพ ^{[ 4 ]}

เบนจามินมีบทความเรื่อง "ผลงานศิลปะในยุคของการทำซ้ำทางเทคนิค" ในเรื่องราวของ ทฤษฎี ศิลปะวัตถุนิยม ที่ยิ่งใหญ่เรื่องแรก จุดศูนย์กลางของการศึกษานี้อยู่ที่การวิเคราะห์สาเหตุและผลที่ตามมาของการทำลาย " ออร่า " ที่ล้อมรอบผลงานศิลปะเป็นวัตถุเฉพาะตัวและมีเอกลักษณ์ ด้วยความก้าวหน้าของเทคนิคการทำซ้ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพยนตร์ออร่าที่ละลายในการจำลองแบบต่างๆ ของต้นฉบับจะทำให้งานศิลปะมีสถานะเป็นของหายาก สำหรับเบ็นจามินตั้งแต่บัดนี้งานก็ถูกแยกออกจาก ขอบเขตของ ชนชั้นสูงและศาสนาซึ่งทำให้สิ่งสำหรับน้อยและเป็นวัตถุบูชาการสลายตัวของออร่าถึงมิติทางสังคม มิติเหล่านี้จะเป็นผลมาจากความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างการเปลี่ยนแปลงทางเทคนิคของสังคมและการเปลี่ยนแปลงในการรับรู้สุนทรียศาสตร์ การสูญเสียออร่าและผลทางสังคมที่ตามมานั้นมีความละเอียดอ่อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาพยนตร์ซึ่งการทำซ้ำของงานศิลปะมีความเป็นไปได้ของการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพที่รุนแรงในความสัมพันธ์มวลชนกับศิลปะ วอลเตอร์ เบนจามินกล่าวว่าโรงภาพยนตร์ต้องการใช้บุคลิกที่มีชีวิตทั้งหมดของมนุษย์ แต่เขาก็กีดกันตัวเองจากออร่าของเขา ถ้าในโรงละคร ออร่าของMacbethตัวอย่างเช่นเชื่อมโยงกับออร่าของนักแสดงที่เป็นตัวแทนของเขาอย่างแยกไม่ออกเนื่องจากผู้ชมรู้สึกได้ถึงออร่านี้เช่นเดียวกันไม่ได้เกิดขึ้นในโรงภาพยนตร์ซึ่งออร่าของนักแสดงหายไปพร้อมกับการแทนที่ของ ผู้ชมโดยอุปกรณ์ เนื่องจากนักแสดงกลายเป็นเครื่องประดับในฉาก จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เครื่องประดับจะเล่นเป็นนักแสดงเอง

เบนจามินยังพิจารณาอีกว่า ธรรมชาติที่เห็นด้วยตาแตกต่างจากธรรมชาติที่กล้องเห็น และอย่างหลัง โดยการแทนที่พื้นที่ที่มนุษย์กระทำการอย่างมีสติไปยังอีกที่หนึ่งซึ่งการกระทำของเขาหมดสติ ทำให้เกิดประสบการณ์ของการมองเห็นที่หมดสติได้ในลักษณะเดียวกับ การฝึกจิตวิเคราะห์ช่วยให้เกิดประสบการณ์ของสัญชาตญาณหมดสติ ด้วยเหตุนี้การแสดงการโต้ตอบกันของการกระทำระหว่างสสารกับมนุษย์ ภาพยนตร์จึงมีคุณค่าอย่างยิ่งต่อการคิดแบบวัตถุนิยม ปรับให้เข้ากับชนชั้นกรรมาชีพที่เตรียมยึดอำนาจอย่างเหมาะสม โรงภาพยนตร์จะกลายเป็นผู้แบกรับความหวังทางประวัติศาสตร์ที่ไม่ธรรมดา

ในระยะสั้น การวิเคราะห์ของ Benjamin แสดงให้เห็นว่าเทคนิคการทำซ้ำของงานศิลปะที่ก่อให้เกิดการล่มสลายของออร่าส่งเสริมการชำระบัญชีองค์ประกอบดั้งเดิมของมรดกทางวัฒนธรรม แต่ในทางกลับกัน กระบวนการนี้มีเชื้อโรคในเชิงบวก ตราบเท่าที่มันทำให้ความสัมพันธ์ที่แตกต่างกันระหว่างมวลชนและศิลปะเป็นไปได้ ให้เครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับการฟื้นฟูโครงสร้างทางสังคม . นี่เป็นจุดยืนในแง่ดี ซึ่งเป็นประเด็นของการไตร่ตรองอย่างวิพากษ์วิจารณ์ในส่วนของ Adorno ปัจจุบันงานของ Benjamin มีอิทธิพลอย่างมากต่อบรรณาธิการและผู้แปลงานของเขาในภาษาอิตาลีGiorgio Agambenโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับแนวคิดของState of Exception. วอลเตอร์ เบนจามินเป็นหนึ่งในนักปรัชญาที่สำคัญที่สุดของความทันสมัย ​​ซึ่งเป็นที่รู้จักหลังจากการเสียชีวิตอันน่าสลดใจของเขา ในระหว่างการหลบหนีของกองกำลังนาซี ในชีวิตเขาได้รับการยกย่องในฐานะผู้มีปัญญาในแวดวงนักคิดเท่านั้น เช่นErnst BlochและTW Adornoซึ่งริเริ่มเผยแพร่ผลงานทั้งหมดของเขาหลังมรณกรรม

คำถามที่ Benjamin หยิบยกขึ้นมาทำให้ Flusser มองเห็นและตั้งทฤษฎีผลกระทบของการถ่ายภาพหลังจากการดูดซับของสังคม สำหรับนักคิดทั้งคู่ การถ่ายภาพเป็นวิธีการมองโลกที่โดดเด่นด้วยอุปกรณ์ที่ครอบงำ และมีแนวโน้มที่จะดำเนินชีวิตและจัดระเบียบตามอุปกรณ์เหล่านั้นมากขึ้นเรื่อยๆ ^{[ 4 ]}

นิเวศวิทยา

เบนจามินเป็นหนึ่งในมาร์กซิสต์กลุ่มแรกที่วิพากษ์วิจารณ์แนวคิดเรื่อง "การใช้ประโยชน์จากธรรมชาติ" และความสัมพันธ์ที่เลวร้ายกับโมเดลทุนนิยม ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2471 ในงานของเขาOne Way Streetเบนจามินประณามแนวคิดเรื่องการครอบงำธรรมชาติในฐานะวาทกรรมของจักรวรรดินิยมและเสนอคำจำกัดความใหม่ของเทคนิคว่าเป็น "โดเมนของความสัมพันธ์ระหว่างธรรมชาติกับมนุษยชาติ" ^{[ 5 ]}

ความตาย

การตายของเขาซึ่งปกคลุมไปด้วยความลึกลับเสมอจะเกิดขึ้นในระหว่างการพยายามหลบหนีผ่านเทือกเขา Pyreneesเมื่อตำรวจสเปนสั่งหยุดที่Portbou พร้อมกับกลุ่มผู้ลี้ภัยของเขา ด้วยเกรงว่าจะถูกส่งต่อให้เกสตาโปเขาจะฆ่าตัวตายหรือเสพมอร์ฟีนเกินขนาด เขากินยาที่โรงแรมซึ่งกลุ่มชาวยิวที่เขาอยู่ด้วยกำลังรอการเนรเทศ อย่างไรก็ตาม วันรุ่งขึ้น ทางการสเปนอนุญาตให้กลุ่มผ่าน ^{[ 6 ] [ 7 ]}

การก่อสร้าง

อ้างอิง

บรรณานุกรมที่อ้างถึง

• สารานุกรมบริแทนนิกา (2018) «วอลเตอร์ เบนจามิน นักวิจารณ์วรรณกรรมชาวเยอรมัน» . คัดลอกเมื่อ 10 มีนาคม 2018 

• โมเกนดอร์ฟ, เจอาร์ (2012). «โรงเรียนแฟรงค์เฟิร์ตและมรดก» . ย้อนกลับและย้อนกลับ 26 (63). ISSN  1806-6925 

• โอเปร่า มุนดี (2012). «วันนี้ในประวัติศาสตร์: 1940 - นักปรัชญาชาวเยอรมัน Walter Benjamin ฆ่าตัวตาย» 

• เซลิกมันน์-ซิลวา, มาร์ซิโอ (2010). «วอลเตอร์ เบนจามิน: มรดกและ 'วัฒนธรรมแห่งความทรงจำ' ในละตินอเมริกา» (PDF ) กัมปีนัส หนังสือพิมพ์ยูนิแคมป์ 

• UOL การศึกษา (2018). «วอลเตอร์เบนจามิน» . คัดลอกเมื่อ 14 มีนาคม 2017 

บรรณานุกรมเสริม

• คันตินโญ่, มาเรีย โชเอา (2551). «เที่ยวบินหยุดทันเวลา: ศึกษาแนวคิดของภาพวิภาษในผลงานของวอลเตอร์เบนจามิน» . คัดลอกที่ยื่น 5 สิงหาคม 2018  .

• เซลิกมันน์-ซิลวา, มาร์ซิโอ (2009). « "ความงดงามของสรรพสิ่ง": ไดอารี่ที่เป็นความทรงจำของปัจจุบันในมอสโกของวอลเตอร์ เบนจามิน» (PDF) . รีโอเดจาเนโร. Escritos: วารสารศูนย์วิจัยของ Casa de Rui Barbosa 3 (3): 161-185  .

• Gandler, S. (2011). «สู่แนวคิดที่ไม่ใช่เส้นตรงของประวัติศาสตร์». รีโอเดจาเนโร. การศึกษาและวิจัยทางจิตวิทยา (เอกสารโรงเรียนแฟรงค์เฟิร์ต) . 11 (1)  .

• โม ลเด อร์, มาเรีย ฟิโลเมนา (1999). หว่านในหิมะ ลิสบอน: นาฬิกาน้ำ  .

• คันตินโญ่, มาเรีย โชเอา (2018). « Aby Warburg และ Walter Benjamin: ความชัดเจนของความทรงจำ» . คัดลอกที่ยื่น 5 สิงหาคม 2018  .

• พินโญ่, เรลิวัลโด (2012). «มานุษยวิทยาและปรัชญา: สุนทรียศาสตร์และประสบการณ์ใน Clifford Geertz และ Walter Benjamin». ปอร์โต้ อาเลเกร. ฮอริซ มานุษยวิทยา _ 18 (37): 209-234  .

• ซานโตส, หลุยส์ เซอร์จิโอ (2018). «วอลเตอร์ เบนจามินกับแนวคิดหลังสมัยใหม่» . คัดลอกที่ยื่น 5 สิงหาคม 2018  .

ลิงค์ภายนอก

วิกิคำคม มี คำคมจากหรือเกี่ยวกับ: วอลเตอร์ เบนจามิน

• «เว็บไซต์ของFundación Walter Benjamin » (ภาษาสเปน)  .

• พอร์ทัลชีวประวัติ
• พอร์ทัลวรรณกรรม
• พอร์ทัลประวัติศาสตร์
• พอร์ทัลทฤษฎีประวัติศาสตร์
• พอร์ทัลเยอรมนี